به نام خداوند بخشنده ی مهربان
آسمان ابریست و تماشای تو بر من سخت است
کاش ابر ها آب شوند و نابود
گریه ی ابر چه لذت بخش است ، من تو را میخواهم ؛ ماه من
سلام دوستان ، نمیدونم شما چقدر دوست دارید وقتی تو خیابون قدم میزنین به آسمون خیره بشین ، منکه خیلی سر به هوا
راه میرم 
پریشبا ،قبل ازاینکه اون بارون بهاری به عالم نوید تازه شدنو بده ، داشتم میرفتم جایی (البته محض ریا، جهت اطلاع چیکار دارم بگم مام بعضی وقتا میریم مسجد) ،طبق عادت به آسمون خیره شدم ، دیدم ماه به چه خوشگلی تو آسمونه اما ابرا جلوشو گرفتن
راستش خیلی دلم گرفت با اینکه ماه تو هر حالی قشنگه و با شکوه ولی خیلی دلم میخواست دستم میرسد و اون ابرای تیررو از جلوش کنار میزدم تا جلوه گری کنه و دل عالمو ببره و به آسمون پیوند بزنه
آخه این ابرا ظاهر ماهو عوض کردن ؛ دیگه اون حقیقت ناب جریان ندارشت و پنهان شده بود
از یه طرفیم خوشحال بودم که این ماه پشت ابر، بشارت بارون صبح فرداست
اما خوب اینکه آدم ماهو پشت ابرا ببینه و طاقت بیاره سخته دیگه، فقط مژده ی بارون صبحه که آرامش میده
این روزا این ماه پشت ابر ، دین خداست (فان اسلموا فقداهتدوا (ال عمران/20) )که پشت ابرای جهالت و ندونم کاری ما آدما پنهان شده و هر روز این ابر ضخیم و ضخیم تر میشه
خوش به حال اونایی که دغدغه ی ماهو دارنو تو فکر بارونن که یا ایُها الذین آمنوا إن تَنصُرُالله یَنصُرکُم و یُثَبِت أقدامَکم (محمد/7) ؛و چه غافلن اونایی که روشنگری ماهو تو شبای مهتابی ندیدن (یا شایدم خودشونو به ندیدن میزنن)و فکری به حال ابرا نمیکنن که و من أعرضَ عن ذکری فان له معیشتآ ضنکآ (طه/124)
اما مگه میشه ندید ؛ کافیه هرکسی یکم سرشو بگیره بالا تا پرتوهای اللهی هدایت ماه روحشو نوازش بده
که اگر کسی یه بار طعم این نوازشو بچشه همیشه دلتنگ ماهه
فردا صبح وقتی طلوع خورشید و طراوت بهار و دیدم تمام غمامو فراموش کردمو تو پاکی بی آلایش ترنم بهاری غرق شدم
خدا کنه مام باشیمو یه روز طلوع خوزشید و طراوت بعد از بارون ظهورو ببینیمو غرق اسلام ناب بشیم
به امید اون روز..........
